Sevda Yangını

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Sevdin mi tam seveceksin İnsan sevdim diyebilmeli. Çok sevdim, en sevdim. Ve tabi ki ben sevdim. Zordur bunu söylemek. İçten, yürekten ve gerçekten. Sizce de öyle midir? Elbetteki değil. Zor olan bir şey var. Ama bu seni seviyorum demek değil, seni seviyorum diyebilecek, sevdiğine değecek birine bunu demek. İnsan hayatta bir kere sever derler. "Sevdin mi bırakmayacaksın, ona...

Sevdanın Son Nefesi Acı barındırıyor yürek dillendiremediği Ağlıyor içine içine sessizce Duymuyor kulakları, görmüyor gözleri, lâl olmuş dili Bekliyor hayatın ucundaki son nefesi Özlemle bakıyor gökyüzüne Belki diyor belki  Son nefes eline almadan acıyan yüreği Göz görür, kulak duyar, dil çözülür ve Haykırır sevgiliye sevgisini Yazan: enpratikkadin

Dönersin Diye                                                         İnsan, ayrılınca anlarmış sevmenin anlamını Seven insan anlarmış, ayrılığın acısını, beraberliğin tadını Yıllar boyu bekledim, çıkmadın aklımdan Sen ayrılmak zorundaydın, ben ise kalmak Seven beklermiş ölene kadar, belki bir gün döner diye Bakmışsın, dönmüşsün ve işte o gün güneş, benim için doğar O zaman...

Acımasız Vefa İnsanlar bilmiyordu kıymet. Hep almayı öğrenmişlerdi. Bir şey istendiğinde verilen cevap hep aynıydı. "Öffffff" Evet öfff. Bunu iyi biliyorlardı. Belkide en  iyi bildikleri şey buydu. Acımasızlardı. Verilene o kadar çabuk alışıyorlardı ki, bunun sonucu da çabuk tüketiyorlar ve hep yenisini bekliyorlardı. Düşünmüyorlardı hiç. Anlamıyorlar ya da anlamak...

"Zamanın" içinde savrulurken buldum kendimi. Şimdiye kadar fark edemediğim bir noktada ve yerde. Durmayan ve su misali akan "zaman", ne kadarda çok şey alıp götürmüş benden. Çocukluğumu, gençliğimi ve şimdi de yaşlılığımı. Direnemedim hiç bir zaman. Hep yenik düştüm. Tam bu defa güçlüyüm, ben galip gelmeliyim dediğim anda bile yenik düştüm. Sanki şimdiye kadar galip gelen...