Sevgiliye Sesleniş

BEKLEMEK Gönül yorgun  Gönül kırgın Bekler kapıda  Dalgın dalgın Olur da biri gelir  Açar kapıyı Gönlün gönlü olur Beklemek zor ama Gelene mi daha zor  Yoksa bekleyene mi Bilmez kimse  Bilmez ama bekler Gelsin beklenen der  Açsın gönlün kapısını Bekleyenin de  Bekletenin de  Gönlü dinlensin Dinlensin ki hasret gitsin Özlem bitsin Gönülden gönüle gidenler Tezelden birleşsin...

Sevdin mi tam seveceksin İnsan sevdim diyebilmeli. Çok sevdim, en sevdim. Ve tabi ki ben sevdim. Zordur bunu söylemek. İçten, yürekten ve gerçekten. Sizce de öyle midir? Elbetteki değil. Zor olan bir şey var. Ama bu seni seviyorum demek değil, seni seviyorum diyebilecek, sevdiğine değecek birine bunu demek. İnsan hayatta bir kere sever derler. "Sevdin mi bırakmayacaksın, ona...

Sevgilinin Seslenişi Seni seviyorum Sanki çağlayan bir şelale gibi Seviyorum seni Karanlıktan ışığa çıkar gibi Seni seviyorum Düşünürken ölümü, hayata bağlanır gibi Seviyorum seni Yalın ayak yağmurda yürürken  Ayazda sadece güneşi düşünen bir çocuk gibi Seni seviyorum İçimdeki kış üşürken, doğan güneş gibi Seviyorum seni Kirpiklerimin, sevgi dolu yaşlara sarıldığı gibi Seni...

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Sonsuzluğa Davet Ne kadar güzelmiş aslında hayat Ne güzel kokarmış çiçekler Yağmur hiç ıslatmazmış aslında Dertler aslıda nazar boncuğuymuş Seninle geçen zaman ne kısa Sensiz dakikalar ne kadar uzunmuş Ağacın ne çok yeşili Göğün ne çok mavisi Aşkın ne çok hasreti Maşukun ne çok sevgisi varmış Bir güneş ancak güne böyle güzel doğar Bir yağmur ancak toprağa böyle hayat verir...

"Zamanın" içinde savrulurken buldum kendimi. Şimdiye kadar fark edemediğim bir noktada ve yerde. Durmayan ve su misali akan "zaman", ne kadarda çok şey alıp götürmüş benden. Çocukluğumu, gençliğimi ve şimdi de yaşlılığımı. Direnemedim hiç bir zaman. Hep yenik düştüm. Tam bu defa güçlüyüm, ben galip gelmeliyim dediğim anda bile yenik düştüm. Sanki şimdiye kadar galip gelen...