Sevgiliye Sesleniş

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Bekleneni Beklemek Umutla Gözler uzaklara dalıyor her gün. Belli ki bir beklenen var. Anahtar tıkırtısı ile birlikte kapı açılsa ve bekleyiş son bulsa. Herkesin mutlaka bu şekilde bekledikleri vardır hayatında. Umudun yeşerdiği o tatlı ve heyecanlı bekleyiş, içinde o kadar çok şey barındırır ki, insan beklemekten hiç  bıkmaz.  Her gün yataktan bu bekleyiş heyecanı ile...

Sabır ve Zaman Bazen öyle anlar olur ki, geriye dönüp bakınca keşkeler dizilir insanın karşısına. Ne onları değiştirmek mümkündür, ne de onlardan kurtulmak. Kimisi can acıtır, kimisi pişmanlık uyandırır, kimisi de iyi ki dedirtir. Ve bazen o keşkeler de öyle insanlar yer almıştır ki, onlara söylenecek tek şey... Kimine Ömrünü Verirsin Kimine ise Sadece Zaman Biçersin......

Yağmur Gökyüzünün ardında bekleyen hüzün Gel artık Dök göz yaşlarını Dök ki Senin hüznün güldürsün  Baharı bekleyen kuşları Müjde olsun herkese Aşkın topraktan uyanışı Sevilmeyip sevenler sevilsin Sevip sevilenler birleşsin Aşkını yürekte gizleyenler Senin gözyaşlarınla yüreklensin... Yazan:  enpratikkadin

Yüreğin Sesi Kim demiş ki sevmez diye, özlemez diye Delicesine tapmaz diye, yapamaz diye Seni görünce uzaktan Tutuldum, en içten, yürekten sana inan Benimde bir sevgilim var artık, haykırdım dünyaya Kalbim hep onun için atar, bütün aşklar feryada İnsan böyle sevince, görmüyormuş hiç bir şey Bekler mahşere kadar, özleyen yürek derbeder Yazan: Sade

İnsanız İşte Kendini bilmeyene, arkanı dönüp gidersin, sorana tanımıyorum dersin Kimdi o derler ise, kim kimdi der, kapıyı örtersin Haddinin sınırını bilmeyene, aynaya dön dersin Aynada kendini görmeyene, yolun açık olsun der, kapıyı örtersin Sorsan ben merkezinde yaşıyordur hayatı, görmez kendi cephelinde olanı Bencilliği yüzüne vurmuş, anlamaz suratına açıkça vurulanı...