Aşkın Baharı

Yürek Yangını Aşk nedir dediler Yürek yanması dedim Hasret nedir dediler Beklemek dedim Gurbet nedir dediler  Ağlamak dedim Doyamamak nedir dediler Yürek aşkını hasretle beklerken gurbette Dönmeyeceğini bile bile Gözyaşlarının dillenip isyan etmesidir dedim... Yazan:  enpratikkadin

Gölge Gün doğmaya başlar İnsanlar koşuşturmaya Gün biter İnsanlar evlerine döner Ya ben..  Kalırım yalnızlığımla Birden sokak lambaları yanar Benim için gün bitmeden başlar Sonra o sessiz karanlıktan Arkadaşım tek dostum çıkar O yokluğunun sırlarını  Ben günün sırlarını anlatırım  Zaman akar, koşuşturmalar tekrar başlar Tek sırdaşım gider Kalırım gene yalnızlığımla Beklerim...

ÖZLEM  Biliyorsun, seni ne kadar çok sevdiğimi Yıllarca umutla beklediğimi Kalmadı artık  tahammülüm İnan, sana çok kırıldı gönlüm. Ama elbet erermiş sabredenler murada Allah acısın artık bana da Beklemekten yoruldum yeter, bitsin bu çile Ne olur bana gel de Yüzü gülsün bu garibin de. Yazan: Sade

Mutluluğa Sarılış Yeni bir candı o, gönüllere hayat veren Yüreklere umut serpip, yüzleri güldüren Uzun bekleyişin ardından, merak içinde Yolunu bekleyenlere merhaba diyen Hüznü de aldı yürekten, kederi de Gözlerdeki yaşı dindirdi yumuk gözleri ile Minik elleri ile tutunca annesini Yürekten aktı annenin çağlayan sevgisi Bir ufak nefesti, hayatı sevdiren Gelecekten umut...

Sessizliğin sesidir susmak Gözlerimi açıyorum, etrafıma bakıyorum. Kim var diye merak içerisinde usulca sesleniyorum. Kimse var mı? Beni duyan, gören... Ses yok. Yalnızım diyorum gene, her zamanki gibi yalnız. Neden diyorum sonra. Neden hep yalnızım ya da yalnız hissediyorum. Nerede yanlış yapıyorum. Ben miyim yanlış olan diyorum. Düşünmek buna çözüm olur mu? Elbette olmaz....

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...