Kalp Gözü

Karanlıktan uyanır birden insan Ve anlar gerçeği o zaman Yanlıştır bildiği her şey şimdiye kadar Giden gitmiş, ölen ölmüştür çoktan Ey sevda yangını yürek Gezersin deli gibi baharda Sevecek bir kalp, tutacak bir el ararsın Ararsın da, tuttuğun el o yüreği taşır mı, anlamazsın Değiştirir insanı, yüreğe giren sevda Değiştirir insanı, anlam veremediği dünya Gerek yok bunca...

Aşkın Baharı Sessizlikten gelen fısıltı uyandırdı her yeri Güneşin parıltısı, açtırdı çiçekleri Yeni günün sabahı, merhaba deyince Topraktan yansıdı aşkın enerjisi Yüzlere vuran, aşk yansısı Bağlar kalpleri, sevgi yumağı ile Sevgisiz olmaz gönül Açan gülün gölgesinde Yalnızlığı sevmez kimse, umut olsun ister içinde Kaybolma korkusu ile tutunur bir sevgiye Suskun yürek, dile...

Yağmur Gökyüzünün ardında bekleyen hüzün Gel artık Dök göz yaşlarını Dök ki Senin hüznün güldürsün  Baharı bekleyen kuşları Müjde olsun herkese Aşkın topraktan uyanışı Sevilmeyip sevenler sevilsin Sevip sevilenler birleşsin Aşkını yürekte gizleyenler Senin gözyaşlarınla yüreklensin... Yazan:  enpratikkadin

Mutluluğa Sarılış Yeni bir candı o, gönüllere hayat veren Yüreklere umut serpip, yüzleri güldüren Uzun bekleyişin ardından, merak içinde Yolunu bekleyenlere merhaba diyen Hüznü de aldı yürekten, kederi de Gözlerdeki yaşı dindirdi yumuk gözleri ile Minik elleri ile tutunca annesini Yürekten aktı annenin çağlayan sevgisi Bir ufak nefesti, hayatı sevdiren Gelecekten umut...

Hayatı sıkıntıları ile ile yaşamaktı güzel olan Dertliydi çok. Ama ne derdi vardı, kimin ile derdi vardı söylemezdi. Sadece susar ve tatlı tatlı tebessüm ederdi.  Çok sıkılmıştı gene bir gün. İçi içine sığmıyor, içi yarıp çıkmak istercesine kendisine isyan ediyordu. Bir çare bulmalıydı bu sıkıntıya. Böyle devam edemezdi. Durdukça, sustukça verdiği acı git gide içinde...

Hayatın Tadıdır Acılar, Zorluklar İnsan hayatında en zor şey nedir diye sorsanız, herkes kendi yaşadığı zorluktan bahseder. Yani herkesin derdi kendine büyüktür diğer anlamda. Zorluklar olmayınca da hayatın tadı çok anlaşılmıyor aslında. İnsanı kamçılayan veya yer yer yıkan zorluklar, ayakların daha sağlam basmasını veya bir şeyleri fark etmesine vesile oluyor.  Onunda...