Sevdanın Acımayan Hali

Anlatmak sevdiğini Hangi yaşta, nere de olursa olsun sevmeli insan.  Neyi nasıl sevdiği değil önemli olan.  Sadece sevmesi.  Sevdiğini söyleyebilmeli sevdiğine.  Anlatmalı içindeki yangını.  Anlatmalı ki o yangın küle dönmesin, anlatmalı ki o yangın zamanla sönmesin.  Söner mi hiç.  Bu kadar yürekten bir sevda biter mi?  Bitmez elbet.  Bazen küçük bir resimdir yüreğin...

Hayat masaldan ibaret Bir masal gibidir hayat çoğu zaman. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bir masal. Kimine göre mutluluk dolu, kimine göre ise acı... Masallarda düşündüğümüz nasıl ve niçinler, bize hayatta düşünme fırsatı vermez. Anlıktır her şey. Düşünmeye zamanımız yoktur. Sonu belirsizdir.  Belirsizlikler, bilinmezlikler cezbeder bizi. Merak doğamızda var çünkü. Ve...

Görmezden gelmeye çalışıyordu hayatı. Yağan yağmurun altında ıslanırken, dertlerini bir bir bırakıyordu damlalara. Durmasın istiyordu hiç. Kendini bu kadar huzurlu hissetmemişti çünkü uzun zamandır. Kandırmacaydı aslında bu yağış. Hayatın içinde varolan, gerçekliğin ta kendisi olan bir kandırmacaydı. Olsun diyordu genede. Anlık bile olsa ne güzel bir şeymiş mutlu olmak,...

Sabır ve Zaman Bazen öyle anlar olur ki, geriye dönüp bakınca keşkeler dizilir insanın karşısına. Ne onları değiştirmek mümkündür, ne de onlardan kurtulmak. Kimisi can acıtır, kimisi pişmanlık uyandırır, kimisi de iyi ki dedirtir. Ve bazen o keşkeler de öyle insanlar yer almıştır ki, onlara söylenecek tek şey... Kimine Ömrünü Verirsin Kimine ise Sadece Zaman Biçersin......

Sabırlı Bekleyiş Bir kadını anlatmanın en güzel yolu nedir deseler, söylenecek söz çoktur, ama doğru ve tam ifade edecek cümle yoktur.  Çünkü her kapı, acısı ve tatlısı ile kadına açılır.  Ve kadın denilen varlık   her daim özeldir... Bir çiçektir kadının yüzünü güldüren. Bir sözdür içine umut serpen. Beklemeyi de sabretmeyi de bilir. Çünkü hayalidir hepsini besleyen....

Sessizliğin sesidir susmak Gözlerimi açıyorum, etrafıma bakıyorum. Kim var diye merak içerisinde usulca sesleniyorum. Kimse var mı? Beni duyan, gören... Ses yok. Yalnızım diyorum gene, her zamanki gibi yalnız. Neden diyorum sonra. Neden hep yalnızım ya da yalnız hissediyorum. Nerede yanlış yapıyorum. Ben miyim yanlış olan diyorum. Düşünmek buna çözüm olur mu? Elbette olmaz....