Dönersin Diye

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Yarım Kalan Sevda Gönül bahçesine girmiş bir güzel Gezer aheste aheste Sevgi sözcüğünden bi haber Bakar aheste aheste Dildedir gönlün sözü, diyecek yar arar Yari gören gönlü heyecan sarar Gözden, gönle giden yare, sevda seli akar Sele kapılan yar, sevene gönlünü açar Utanma güzelim, aşkın kapısı olmaz Kapıyı çalan aşka, sevda sorulmaz Seversin ya da sevmez, buna kimse...

Sevmek güzel şeydir. Sevildiğini bilmek daha güzel. Bekler insan. Sevmeyi de, sevilmeyi de. Ve öyle bir şey olur ki. Kalp sevdi mi dinlemez hiç bir şeyi. Güneş o an daha parlak, bulutlar daha beyaz, ağaçlar daha yeşil görünür. Baktığı her yer aydınlık, dokunduğu her şey mutluluk dolar. Sevgili Sevdiğinin sevdiğini bilince. Kalbin gözü kör, dili lâl olur…  Yazan: enpratikkadin

SEVMEK Sever insan, umarsızca ve çılgınca Düşünmeden sever.. Sevdiğini hep yanında ister Doymadan ona bakmak, Bakıp doyamamak Bu mudur sevmek der Gerçekten ona doyamamak mıdır? Yoksa onun varlığında onun yokluğunu anlamak mıdır? Nasıl olur da bu kadar sever?  Ve nasıl olur da bu kadar sevilir? Açıklayamaz hayatın kendisi gibi Sonuçta sevmekte hayat değil midir? Fazla...

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Sorgusuz yaşamak hayatta Hayatın anlamını sorgular bazen insan. Neden ve niçin der genelde. Bir cevap beklercesine ya da bir mucize umarcasına sorgular. Canı acımıştır o an belli ki. Çıkar bir yol arar. Gözlerinden kiminin yaşlar düşerken, kimisi o yaşlarını içine atar. Akan yaşlara rağmen, yine de bulamaz bir cevap. Nafiledir sorgular. Hem bu ilk defa değildir ki. Kim bilir...