Yürek Yangını

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Hayatın gülen yüzüne inat Ağlamak geliyor bugün gene içimden. Bağıra bağıra, hıçkıra hıçkıra... Kime neye bu isyan, bu haykırış? Güneş olağanca güzelliği ile her zamanki gibi gülümserken, kuşlar mutluluğun şarkısını hep bir ağızdan söylerken, nedir bendeki bu karanlık? Hayatın güzelliklerine inat yapar gibi, bugünde hüzünlü bende gök yüzü. İsyan edercesine bir sağırlık ve...

Gözlerin Dili Birazdan kapıdan çıkıp gideceksin Ardıma baktığımda, yalnızlığım gülümseyecek bana Gözlerimin içinde saklanan hüzün Damla damla akacak, arkandan bakarak yollara Gene bekleyecek, döner umudu ile tekrara düşerek Bu defa zaman gülümseyecek, beklemenin çaresi yok, gitti gelmez diyerek Umut bu, sözle söz geçmez ki gönle Cihan inlese vazgeçmez, gönlün gözü bekleyişte...

Karanlıktan uyanır birden insan Ve anlar gerçeği o zaman Yanlıştır bildiği her şey şimdiye kadar Giden gitmiş, ölen ölmüştür çoktan Ey sevda yangını yürek Gezersin deli gibi baharda Sevecek bir kalp, tutacak bir el ararsın Ararsın da, tuttuğun el o yüreği taşır mı, anlamazsın Değiştirir insanı, yüreğe giren sevda Değiştirir insanı, anlam veremediği dünya Gerek yok bunca...

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...

"Zamanın" içinde savrulurken buldum kendimi. Şimdiye kadar fark edemediğim bir noktada ve yerde. Durmayan ve su misali akan "zaman", ne kadarda çok şey alıp götürmüş benden. Çocukluğumu, gençliğimi ve şimdi de yaşlılığımı. Direnemedim hiç bir zaman. Hep yenik düştüm. Tam bu defa güçlüyüm, ben galip gelmeliyim dediğim anda bile yenik düştüm. Sanki şimdiye kadar galip gelen...