Yürek Yangını

Acımasız Vefa Dökme göz yaşlarını geçmişine Bilmez kimse ne çektiğini Bakarlar sana gülerler Sana kafayı yedi derler Başlarsın gülmeye dinen yaşlar ardından Zordur insan olmak bunca deıt arasından Yaşamadan bilemez kimse dersin Seni yine en iyi Sen teselli edersin... Yazan: enpratikkadin

Sevdanın Son Nefesi Acı barındırıyor yürek dillendiremediği Ağlıyor içine içine sessizce Duymuyor kulakları, görmüyor gözleri, lâl olmuş dili Bekliyor hayatın ucundaki son nefesi Özlemle bakıyor gökyüzüne Belki diyor belki  Son nefes eline almadan acıyan yüreği Göz görür, kulak duyar, dil çözülür ve Haykırır sevgiliye sevgisini Yazan: enpratikkadin

Umut Birisi sevgili mi dedi?  Gene kulaklarım yanlış duymaya başladı. Yağmur toprağa sesleniyormuş bana ne oluyorsa sanki. Herkesin bir sevgilisi var şu hayatta. Yağmurun toprak, ağaçların su, bulutların rüzgar, gökyüzünün güneş...  Peki peki ya benim sevgili nerede?  Yazan: enpratikkadin

Sonsuzluğa Davet Ne kadar güzelmiş aslında hayat Ne güzel kokarmış çiçekler Yağmur hiç ıslatmazmış aslında Dertler aslıda nazar boncuğuymuş Seninle geçen zaman ne kısa Sensiz dakikalar ne kadar uzunmuş Ağacın ne çok yeşili Göğün ne çok mavisi Aşkın ne çok hasreti Maşukun ne çok sevgisi varmış Bir güneş ancak güne böyle güzel doğar Bir yağmur ancak toprağa böyle hayat verir...

Sevdin mi tam seveceksin İnsan sevdim diyebilmeli. Çok sevdim, en sevdim. Ve tabi ki ben sevdim. Zordur bunu söylemek. İçten, yürekten ve gerçekten. Sizce de öyle midir? Elbetteki değil. Zor olan bir şey var. Ama bu seni seviyorum demek değil, seni seviyorum diyebilecek, sevdiğine değecek birine bunu demek. İnsan hayatta bir kere sever derler. "Sevdin mi bırakmayacaksın, ona...

Sevmek güzel şeydir. Sevildiğini bilmek daha güzel. Bekler insan. Sevmeyi de, sevilmeyi de. Ve öyle bir şey olur ki. Kalp sevdi mi dinlemez hiç bir şeyi. Güneş o an daha parlak, bulutlar daha beyaz, ağaçlar daha yeşil görünür. Baktığı her yer aydınlık, dokunduğu her şey mutluluk dolar. Sevgili Sevdiğinin sevdiğini bilince. Kalbin gözü kör, dili lâl olur…  Yazan: enpratikkadin