Sonsuz Sevgi

İnsanız İşte Kendini bilmeyene, arkanı dönüp gidersin, sorana tanımıyorum dersin Kimdi o derler ise, kim kimdi der, kapıyı örtersin Haddinin sınırını bilmeyene, aynaya dön dersin Aynada kendini görmeyene, yolun açık olsun der, kapıyı örtersin Sorsan ben merkezinde yaşıyordur hayatı, görmez kendi cephelinde olanı Bencilliği yüzüne vurmuş, anlamaz suratına açıkça vurulanı...

Karanlıktan uyanır birden insan Ve anlar gerçeği o zaman Yanlıştır bildiği her şey şimdiye kadar Giden gitmiş, ölen ölmüştür çoktan Ey sevda yangını yürek Gezersin deli gibi baharda Sevecek bir kalp, tutacak bir el ararsın Ararsın da, tuttuğun el o yüreği taşır mı, anlamazsın Değiştirir insanı, yüreğe giren sevda Değiştirir insanı, anlam veremediği dünya Gerek yok bunca...

Son Nefes Günler günleri, yıllar yılları kovalayarak geçiyor zaman Dünyanın döngüsünde, yeri geliyor kendini unutuyor insan Bir nefeslik can taşıyan bedende, koşturuyor durmadan Onca yaptığının bir kefen uğruna olduğunun, farkına bile varmadan Her şeyin sonu, alacağın son nefese bakar Yaptığın onca şey, geriden sana el sallar Değdi mi, değmedi mi diye düşünürken Keşkelerin...

ÖZLEM  Biliyorsun, seni ne kadar çok sevdiğimi Yıllarca umutla beklediğimi Kalmadı artık  tahammülüm İnan, sana çok kırıldı gönlüm. Ama elbet erermiş sabredenler murada Allah acısın artık bana da Beklemekten yoruldum yeter, bitsin bu çile Ne olur bana gel de Yüzü gülsün bu garibin de. Yazan: Sade

Umut Birisi sevgili mi dedi?  Gene kulaklarım yanlış duymaya başladı. Yağmur toprağa sesleniyormuş bana ne oluyorsa sanki. Herkesin bir sevgilisi var şu hayatta. Yağmurun toprak, ağaçların su, bulutların rüzgar, gökyüzünün güneş...  Peki peki ya benim sevgili nerede?  Yazan: enpratikkadin

Ömür Gözler  yolda umutla bekler    Ancak ne gelen vardııııır ne de giden.  Tam vazgeçecektir  ki  Umutsuzluğun umudu seslenir         ….BEKLE.... Yazan: enpratikkadin