Sevdanın Acımayan Hali

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...

Yarım Kalan Sevda Gönül bahçesine girmiş bir güzel Gezer aheste aheste Sevgi sözcüğünden bi haber Bakar aheste aheste Dildedir gönlün sözü, diyecek yar arar Yari gören gönlü heyecan sarar Gözden, gönle giden yare, sevda seli akar Sele kapılan yar, sevene gönlünü açar Utanma güzelim, aşkın kapısı olmaz Kapıyı çalan aşka, sevda sorulmaz Seversin ya da sevmez, buna kimse...

Evlilikte özveri Birini çok sevmek yetmiyor bazen. Hani kuru kuruya sevgi karın doyurmaz derler ya, çok doğru bir sözdür. Benim burada bahsettiğim parasal açıdan bir yokluk üzerine kurulan sevgi değil. İlk anlaşılan bu sözü söyleyince budur. Benim bahsettiğim sadece seviyorum deyip, başka hiç bir şey yapmamaktır. Bir arkadaşlarının aracılığı ile tanıştılar uzun zaman önce....

Yalnızlığın içinde kaybolmuş bir insan. Baharın müjdecisi leylekleri bekliyor gözleri havada. İçindeki çocuğu uyandırıp, yalnızlığına arkadaş yapmak için. Zaman hızla akıyor ve o bunu her defasında bıkmadan tekrarlıyor. Belkide farkında olmadan tekrara düşüyor her şeyden bi haber. Neden bahar uyandırıyor her şeyi, neden diğer zamanlar hep uykuda hayat. Buna ayak uydurmak...

Kocaman dünyanın acımasız ve yer yer vefalı sunumları içerisine doğdu çocuk. Her şeyden bir haber yaşıyordu. Hayat çocuklara güzel denilirdi ya, tam da onun tadını çıkartıyordu. Zaman beklemiyordu tabi, hızla geçiyor, birbirini kovalayan yıllar, herkesten, her şeyden bir şeyler çalıyordu. Onun içinde böyle oldu, hayatın değişmeyen düzeneği içinde. Ne ara büyüdü ve ne ara bu...

Mutluluğa Sarılış Yeni bir candı o, gönüllere hayat veren Yüreklere umut serpip, yüzleri güldüren Uzun bekleyişin ardından, merak içinde Yolunu bekleyenlere merhaba diyen Hüznü de aldı yürekten, kederi de Gözlerdeki yaşı dindirdi yumuk gözleri ile Minik elleri ile tutunca annesini Yürekten aktı annenin çağlayan sevgisi Bir ufak nefesti, hayatı sevdiren Gelecekten umut...