Kalp ve Acı

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Yağmur Gökyüzünün ardında bekleyen hüzün Gel artık Dök göz yaşlarını Dök ki Senin hüznün güldürsün  Baharı bekleyen kuşları Müjde olsun herkese Aşkın topraktan uyanışı Sevilmeyip sevenler sevilsin Sevip sevilenler birleşsin Aşkını yürekte gizleyenler Senin gözyaşlarınla yüreklensin... Yazan:  enpratikkadin

Bekleneni Beklemek Umutla Gözler uzaklara dalıyor her gün. Belli ki bir beklenen var. Anahtar tıkırtısı ile birlikte kapı açılsa ve bekleyiş son bulsa. Herkesin mutlaka bu şekilde bekledikleri vardır hayatında. Umudun yeşerdiği o tatlı ve heyecanlı bekleyiş, içinde o kadar çok şey barındırır ki, insan beklemekten hiç  bıkmaz.  Her gün yataktan bu bekleyiş heyecanı ile...

Hayatın gülen yüzüne inat Ağlamak geliyor bugün gene içimden. Bağıra bağıra, hıçkıra hıçkıra... Kime neye bu isyan, bu haykırış? Güneş olağanca güzelliği ile her zamanki gibi gülümserken, kuşlar mutluluğun şarkısını hep bir ağızdan söylerken, nedir bendeki bu karanlık? Hayatın güzelliklerine inat yapar gibi, bugünde hüzünlü bende gök yüzü. İsyan edercesine bir sağırlık ve...

Geçmişe Özlem Zamanın acımadan çekip aldığı, çocukluğumu özledim Annemin haşladığı tavuğu, ekmek arasına koyup keyifle yemeyi özledim Sorumsuzca hata yapıp, annemden babamdan azar işitmeyi özledim Canım acıdığında başımın, dünyanın en büyük sevgisi ile okşanmasını özledim Bütün kötülüklere karşı, koruyucu iki meleğimin yanımda olmasını özledim Çocukluğum bahane, ben,...

Acımasız Vefa İnsanlar bilmiyordu kıymet. Hep almayı öğrenmişlerdi. Bir şey istendiğinde verilen cevap hep aynıydı. "Öffffff" Evet öfff. Bunu iyi biliyorlardı. Belkide en  iyi bildikleri şey buydu. Acımasızlardı. Verilene o kadar çabuk alışıyorlardı ki, bunun sonucu da çabuk tüketiyorlar ve hep yenisini bekliyorlardı. Düşünmüyorlardı hiç. Anlamıyorlar ya da anlamak...