Sevdanın Son Nefesi

Hayat masaldan ibaret Bir masal gibidir hayat çoğu zaman. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bir masal. Kimine göre mutluluk dolu, kimine göre ise acı... Masallarda düşündüğümüz nasıl ve niçinler, bize hayatta düşünme fırsatı vermez. Anlıktır her şey. Düşünmeye zamanımız yoktur. Sonu belirsizdir.  Belirsizlikler, bilinmezlikler cezbeder bizi. Merak doğamızda var çünkü. Ve...

Son Nefes Günler günleri, yıllar yılları kovalayarak geçiyor zaman Dünyanın döngüsünde, yeri geliyor kendini unutuyor insan Bir nefeslik can taşıyan bedende, koşturuyor durmadan Onca yaptığının bir kefen uğruna olduğunun, farkına bile varmadan Her şeyin sonu, alacağın son nefese bakar Yaptığın onca şey, geriden sana el sallar Değdi mi, değmedi mi diye düşünürken Keşkelerin...

Sorgusuz yaşamak hayatta Hayatın anlamını sorgular bazen insan. Neden ve niçin der genelde. Bir cevap beklercesine ya da bir mucize umarcasına sorgular. Canı acımıştır o an belli ki. Çıkar bir yol arar. Gözlerinden kiminin yaşlar düşerken, kimisi o yaşlarını içine atar. Akan yaşlara rağmen, yine de bulamaz bir cevap. Nafiledir sorgular. Hem bu ilk defa değildir ki. Kim bilir...

Geçmişten gelen keşkeler 24 Temmuz 2014, Saat 20:16, Günlerden Perşembe... Gün bitiyor gene, her zamanki gibi. Başladı ve hiç bir şey yapmadan bitiyor. Oysa aklımda o kadar çok şey var ki yapmak istediğim. Düşündüğümde, zamanı yetiremem diye korkuyorum. Ama koca bir 24 saat, hiç bir şey yapmadan geçiriyorum. İtiraf etmek gerekir ise, boşa yaşıyorum.  Hava çok sıcak "insanın...

Geçmişe Özlem Zamanın acımadan çekip aldığı, çocukluğumu özledim Annemin haşladığı tavuğu, ekmek arasına koyup keyifle yemeyi özledim Sorumsuzca hata yapıp, annemden babamdan azar işitmeyi özledim Canım acıdığında başımın, dünyanın en büyük sevgisi ile okşanmasını özledim Bütün kötülüklere karşı, koruyucu iki meleğimin yanımda olmasını özledim Çocukluğum bahane, ben,...

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...