Sevdanın Son Nefesi

Bayram  Harçlığı Dayanılmaz kalp atışları uyandırdı onu uykudan Bayramdı bu gün... Hemen kalkmalı ve bayramlıklarını giymeliydi, Heyecanı tarif edilemezdi Yüzünü yıkadı, üstünü giydi ve sıraya geçti O an kalbi duracak gibiydi Ailenin bütün büyükleri oradaydı Herkes birbirini görmenin mutluluğunu yaşarken,  O toplayacağı bayram harçlıklarının hesabındaydı Öptü, öptü, öptü......

Hayat Uyanmak bazen o kadar zor geliyor ki, bu zorluk peşinde hayatın yükünü taşıyor. Biliyorum ki gözlerimi açtığımda bu yük omuzlarıma gene en ağır şekilde binecek ve beni bir nokta  da pes ettirip galip gelen her zaman ki gibi o olacak... Ya da kazanan ben... Kim bilebilir ki hayat bu sonuçta Ardında neler barındırdığını sadece gözlerimi açınca bilebilirim. Yazan:...

Umut Birisi sevgili mi dedi?  Gene kulaklarım yanlış duymaya başladı. Yağmur toprağa sesleniyormuş bana ne oluyorsa sanki. Herkesin bir sevgilisi var şu hayatta. Yağmurun toprak, ağaçların su, bulutların rüzgar, gökyüzünün güneş...  Peki peki ya benim sevgili nerede?  Yazan: enpratikkadin

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Kadın olmak Çocukluğu hatırladığı kadarı ile çok mutlu geçmişti. Kardeşi ile birlikte her çocuk gibi, amaçları sadece oynamak, uyumak ve yemek yemekti. Anne ve babasının yanında her şeyden bir haber büyüdü. Lise dönemlerine gelmişti. Artık her şeyin çok daha iyi farkındaydı. Ergenliğin verdiği asilikte birlikte bazı sıkıntılar yaşıyordu. Bu sıkıntılarını ne zaman annesine...

Kocaman dünyanın acımasız ve yer yer vefalı sunumları içerisine doğdu çocuk. Her şeyden bir haber yaşıyordu. Hayat çocuklara güzel denilirdi ya, tam da onun tadını çıkartıyordu. Zaman beklemiyordu tabi, hızla geçiyor, birbirini kovalayan yıllar, herkesten, her şeyden bir şeyler çalıyordu. Onun içinde böyle oldu, hayatın değişmeyen düzeneği içinde. Ne ara büyüdü ve ne ara bu...