Sevdanın Son Nefesi

BEKLEMEK Gönül yorgun  Gönül kırgın Bekler kapıda  Dalgın dalgın Olur da biri gelir  Açar kapıyı Gönlün gönlü olur Beklemek zor ama Gelene mi daha zor  Yoksa bekleyene mi Bilmez kimse  Bilmez ama bekler Gelsin beklenen der  Açsın gönlün kapısını Bekleyenin de  Bekletenin de  Gönlü dinlensin Dinlensin ki hasret gitsin Özlem bitsin Gönülden gönüle gidenler Tezelden birleşsin...

Bitmeyen Yolların Sevdası Gidiyorsun gene gözlerimde yaşlar bırakıp Yüreğimi tekrar tekrar dağlayıp Döneceğim bu son diyerek Gidiyorsun gene beni bırakıp Yürek yangını çaresiz beklemekte Her sonun ardı elbet geri gelmekte Söz geçmiyor seven yüreğe Kızaran gözler yaşlar içinde Özlemle bakıyor geleceğin güne Yolların buzu çözülür, yüreğin yangını karşısında Seven döner elbet,...

Hasret çalacak kapıyı kısa süre sonra. Uğurlayacak tekrar sevdasını uzaklara.  Beklemek ile geçecek ömrü.  Gözler puslu, kulak telefonda... Yine geldi ayrılık zamanı. İstenmeye istenmeye gidilen o yolların, ucunda başladı geri sayım. Öfff demek geliyor içimden. Yinemi yaa... Hani bitmeyen sonlardan biriydi bu gidişin başlangıcı? Nafile ki söylenmek. Gidilecek yolun rotası...

"Zamanın" içinde savrulurken buldum kendimi. Şimdiye kadar fark edemediğim bir noktada ve yerde. Durmayan ve su misali akan "zaman", ne kadarda çok şey alıp götürmüş benden. Çocukluğumu, gençliğimi ve şimdi de yaşlılığımı. Direnemedim hiç bir zaman. Hep yenik düştüm. Tam bu defa güçlüyüm, ben galip gelmeliyim dediğim anda bile yenik düştüm. Sanki şimdiye kadar galip gelen...

Yalnızlığın içinde kaybolmuş bir insan. Baharın müjdecisi leylekleri bekliyor gözleri havada. İçindeki çocuğu uyandırıp, yalnızlığına arkadaş yapmak için. Zaman hızla akıyor ve o bunu her defasında bıkmadan tekrarlıyor. Belkide farkında olmadan tekrara düşüyor her şeyden bi haber. Neden bahar uyandırıyor her şeyi, neden diğer zamanlar hep uykuda hayat. Buna ayak uydurmak...

Acımasız Vefa İnsanlar bilmiyordu kıymet. Hep almayı öğrenmişlerdi. Bir şey istendiğinde verilen cevap hep aynıydı. "Öffffff" Evet öfff. Bunu iyi biliyorlardı. Belkide en  iyi bildikleri şey buydu. Acımasızlardı. Verilene o kadar çabuk alışıyorlardı ki, bunun sonucu da çabuk tüketiyorlar ve hep yenisini bekliyorlardı. Düşünmüyorlardı hiç. Anlamıyorlar ya da anlamak...