Yürek Yangını

Anne olmak  Her dişiye bahşedilmiş olan ancak her dişinin bu duyguyu yaşayamadığı çok özel bir şey. Kimisi kıymetini bilirken, kimisi de doğurganlığın, doğurmanın ne kadar özel olduğunu bilmez. Çocuk denilen dünyanın en tatlı canlısını kucağına almak, ona sevgi ile sarılmak, onda kendinden ve sevdiğinden bir parça bulmak anlatılmaz bir olgudur.  Benimde hayatımın içinde anne...

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...

BEKLEMEK Gönül yorgun  Gönül kırgın Bekler kapıda  Dalgın dalgın Olur da biri gelir  Açar kapıyı Gönlün gönlü olur Beklemek zor ama Gelene mi daha zor  Yoksa bekleyene mi Bilmez kimse  Bilmez ama bekler Gelsin beklenen der  Açsın gönlün kapısını Bekleyenin de  Bekletenin de  Gönlü dinlensin Dinlensin ki hasret gitsin Özlem bitsin Gönülden gönüle gidenler Tezelden birleşsin...

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Anlatmak sevdiğini Hangi yaşta, nere de olursa olsun sevmeli insan.  Neyi nasıl sevdiği değil önemli olan.  Sadece sevmesi.  Sevdiğini söyleyebilmeli sevdiğine.  Anlatmalı içindeki yangını.  Anlatmalı ki o yangın küle dönmesin, anlatmalı ki o yangın zamanla sönmesin.  Söner mi hiç.  Bu kadar yürekten bir sevda biter mi?  Bitmez elbet.  Bazen küçük bir resimdir yüreğin...

Hayatı sıkıntıları ile ile yaşamaktı güzel olan Dertliydi çok. Ama ne derdi vardı, kimin ile derdi vardı söylemezdi. Sadece susar ve tatlı tatlı tebessüm ederdi.  Çok sıkılmıştı gene bir gün. İçi içine sığmıyor, içi yarıp çıkmak istercesine kendisine isyan ediyordu. Bir çare bulmalıydı bu sıkıntıya. Böyle devam edemezdi. Durdukça, sustukça verdiği acı git gide içinde...