Ömür

Hayat masaldan ibaret Bir masal gibidir hayat çoğu zaman. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bir masal. Kimine göre mutluluk dolu, kimine göre ise acı... Masallarda düşündüğümüz nasıl ve niçinler, bize hayatta düşünme fırsatı vermez. Anlıktır her şey. Düşünmeye zamanımız yoktur. Sonu belirsizdir.  Belirsizlikler, bilinmezlikler cezbeder bizi. Merak doğamızda var çünkü. Ve...

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Özde İnsan Hayatın içinde, benim diyerek yaşıyor  Kendini görmüyor, bencilce bekliyor Kapısını çalan kısmet sandığı misafire Düşünmeden, gönül kapısını bile açıyor insan Sevgi, özveri, güven duygusundan uzak Düşünce pınarından bir yudum almaktan ırak Kendine düşkün, ben merkezli  Aklınca, mutlu olduğunu sanıyor insan Akıllı olmak, bakmak, baktığını anlamak Çok söz söylemeden...

Sabır ve Zaman Bazen öyle anlar olur ki, geriye dönüp bakınca keşkeler dizilir insanın karşısına. Ne onları değiştirmek mümkündür, ne de onlardan kurtulmak. Kimisi can acıtır, kimisi pişmanlık uyandırır, kimisi de iyi ki dedirtir. Ve bazen o keşkeler de öyle insanlar yer almıştır ki, onlara söylenecek tek şey... Kimine Ömrünü Verirsin Kimine ise Sadece Zaman Biçersin......

Hayatın gülen yüzüne inat Ağlamak geliyor bugün gene içimden. Bağıra bağıra, hıçkıra hıçkıra... Kime neye bu isyan, bu haykırış? Güneş olağanca güzelliği ile her zamanki gibi gülümserken, kuşlar mutluluğun şarkısını hep bir ağızdan söylerken, nedir bendeki bu karanlık? Hayatın güzelliklerine inat yapar gibi, bugünde hüzünlü bende gök yüzü. İsyan edercesine bir sağırlık ve...

Kocaman dünyanın acımasız ve yer yer vefalı sunumları içerisine doğdu çocuk. Her şeyden bir haber yaşıyordu. Hayat çocuklara güzel denilirdi ya, tam da onun tadını çıkartıyordu. Zaman beklemiyordu tabi, hızla geçiyor, birbirini kovalayan yıllar, herkesten, her şeyden bir şeyler çalıyordu. Onun içinde böyle oldu, hayatın değişmeyen düzeneği içinde. Ne ara büyüdü ve ne ara bu...