Özlemli Bekleyiş

Sevmek güzel şeydir. Sevildiğini bilmek daha güzel. Bekler insan. Sevmeyi de, sevilmeyi de. Ve öyle bir şey olur ki. Kalp sevdi mi dinlemez hiç bir şeyi. Güneş o an daha parlak, bulutlar daha beyaz, ağaçlar daha yeşil görünür. Baktığı her yer aydınlık, dokunduğu her şey mutluluk dolar. Sevgili Sevdiğinin sevdiğini bilince. Kalbin gözü kör, dili lâl olur…  Yazan: enpratikkadin

Gözlerin Dili Birazdan kapıdan çıkıp gideceksin Ardıma baktığımda, yalnızlığım gülümseyecek bana Gözlerimin içinde saklanan hüzün Damla damla akacak, arkandan bakarak yollara Gene bekleyecek, döner umudu ile tekrara düşerek Bu defa zaman gülümseyecek, beklemenin çaresi yok, gitti gelmez diyerek Umut bu, sözle söz geçmez ki gönle Cihan inlese vazgeçmez, gönlün gözü bekleyişte...

Anlatmak sevdiğini Hangi yaşta, nere de olursa olsun sevmeli insan.  Neyi nasıl sevdiği değil önemli olan.  Sadece sevmesi.  Sevdiğini söyleyebilmeli sevdiğine.  Anlatmalı içindeki yangını.  Anlatmalı ki o yangın küle dönmesin, anlatmalı ki o yangın zamanla sönmesin.  Söner mi hiç.  Bu kadar yürekten bir sevda biter mi?  Bitmez elbet.  Bazen küçük bir resimdir yüreğin...

Anne olmak  Her dişiye bahşedilmiş olan ancak her dişinin bu duyguyu yaşayamadığı çok özel bir şey. Kimisi kıymetini bilirken, kimisi de doğurganlığın, doğurmanın ne kadar özel olduğunu bilmez. Çocuk denilen dünyanın en tatlı canlısını kucağına almak, ona sevgi ile sarılmak, onda kendinden ve sevdiğinden bir parça bulmak anlatılmaz bir olgudur.  Benimde hayatımın içinde anne...

Yalnızlığın içinde kaybolmuş bir insan. Baharın müjdecisi leylekleri bekliyor gözleri havada. İçindeki çocuğu uyandırıp, yalnızlığına arkadaş yapmak için. Zaman hızla akıyor ve o bunu her defasında bıkmadan tekrarlıyor. Belkide farkında olmadan tekrara düşüyor her şeyden bi haber. Neden bahar uyandırıyor her şeyi, neden diğer zamanlar hep uykuda hayat. Buna ayak uydurmak...

Zamanın İnsan Üzerindeki Etkisi Üzerinden zaman geçmeden hiç bir şeyin anlaşılmadığı şu hayatta, bir de insanlara zorla sıkıntı yaşatanlar, tabiri caiz ise, mutluluklarına limon sıkanlar vardır. İşte benim en gıcık olduğum tipler onlardır. Dünyanın sadece kendi merkezlerinde döndüğünü sanıp, etraflarında asıl olan bitenin farkına varmadan yaşayan, daha doğrusu yaşadığını...