Ömür Hırsızı

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Eskiden bayramların çocuksu saflığı Bir bayram arifesine daha gözlerimi açtım. Yarın ramazan bayramı (şeker bayramı) ve hala çocuklar kadar heyecanlanıyorum. Bayram coşkusu benim için hep başka olmuştur. Evin en ufağı olarak herkesin elini öpüp bayram harçlığı toplamak herhalde tarif edilemeyecek en keyifli duygudur.  Her bayram bir araya gelindiğinde büyüklerimiz hep eski...

Sonsuzluğa Davet Ne kadar güzelmiş aslında hayat Ne güzel kokarmış çiçekler Yağmur hiç ıslatmazmış aslında Dertler aslıda nazar boncuğuymuş Seninle geçen zaman ne kısa Sensiz dakikalar ne kadar uzunmuş Ağacın ne çok yeşili Göğün ne çok mavisi Aşkın ne çok hasreti Maşukun ne çok sevgisi varmış Bir güneş ancak güne böyle güzel doğar Bir yağmur ancak toprağa böyle hayat verir...

Bayram  Harçlığı Dayanılmaz kalp atışları uyandırdı onu uykudan Bayramdı bu gün... Hemen kalkmalı ve bayramlıklarını giymeliydi, Heyecanı tarif edilemezdi Yüzünü yıkadı, üstünü giydi ve sıraya geçti O an kalbi duracak gibiydi Ailenin bütün büyükleri oradaydı Herkes birbirini görmenin mutluluğunu yaşarken,  O toplayacağı bayram harçlıklarının hesabındaydı Öptü, öptü, öptü......

Acımasız Vefa Dökme göz yaşlarını geçmişine Bilmez kimse ne çektiğini Bakarlar sana gülerler Sana kafayı yedi derler Başlarsın gülmeye dinen yaşlar ardından Zordur insan olmak bunca deıt arasından Yaşamadan bilemez kimse dersin Seni yine en iyi Sen teselli edersin... Yazan: enpratikkadin

Sessizliğin sesidir susmak Gözlerimi açıyorum, etrafıma bakıyorum. Kim var diye merak içerisinde usulca sesleniyorum. Kimse var mı? Beni duyan, gören... Ses yok. Yalnızım diyorum gene, her zamanki gibi yalnız. Neden diyorum sonra. Neden hep yalnızım ya da yalnız hissediyorum. Nerede yanlış yapıyorum. Ben miyim yanlış olan diyorum. Düşünmek buna çözüm olur mu? Elbette olmaz....