Platonik Sevda

Son Nefes Günler günleri, yıllar yılları kovalayarak geçiyor zaman Dünyanın döngüsünde, yeri geliyor kendini unutuyor insan Bir nefeslik can taşıyan bedende, koşturuyor durmadan Onca yaptığının bir kefen uğruna olduğunun, farkına bile varmadan Her şeyin sonu, alacağın son nefese bakar Yaptığın onca şey, geriden sana el sallar Değdi mi, değmedi mi diye düşünürken Keşkelerin...

Gölge Gün doğmaya başlar İnsanlar koşuşturmaya Gün biter İnsanlar evlerine döner Ya ben..  Kalırım yalnızlığımla Birden sokak lambaları yanar Benim için gün bitmeden başlar Sonra o sessiz karanlıktan Arkadaşım tek dostum çıkar O yokluğunun sırlarını  Ben günün sırlarını anlatırım  Zaman akar, koşuşturmalar tekrar başlar Tek sırdaşım gider Kalırım gene yalnızlığımla Beklerim...

Acımasız Vefa Dökme göz yaşlarını geçmişine Bilmez kimse ne çektiğini Bakarlar sana gülerler Sana kafayı yedi derler Başlarsın gülmeye dinen yaşlar ardından Zordur insan olmak bunca deıt arasından Yaşamadan bilemez kimse dersin Seni yine en iyi Sen teselli edersin... Yazan: enpratikkadin

Gözlerin Dili Birazdan kapıdan çıkıp gideceksin Ardıma baktığımda, yalnızlığım gülümseyecek bana Gözlerimin içinde saklanan hüzün Damla damla akacak, arkandan bakarak yollara Gene bekleyecek, döner umudu ile tekrara düşerek Bu defa zaman gülümseyecek, beklemenin çaresi yok, gitti gelmez diyerek Umut bu, sözle söz geçmez ki gönle Cihan inlese vazgeçmez, gönlün gözü bekleyişte...

Sevdanın dansı Güzeldi bugün yine, dünden farkı yok. Yeni günün sabahında doğan güneşe merhaba diyordu gözlerim. İçimde hüzün yoktu bugün. Tam aksine " içime sığmazlık" hakimdi tüm vücuduma. Gök yüzü bana gülümsüyordu günaydın diyerek. Kuşlar ilk ışıklarla gelmişlerdi bahçeme. Herkes ve her yer bugün başka güzel, bu gün başka aydınlıktı sanki. Bu güzel günün selamlamasıyla...

Hayatın Tadıdır Acılar, Zorluklar İnsan hayatında en zor şey nedir diye sorsanız, herkes kendi yaşadığı zorluktan bahseder. Yani herkesin derdi kendine büyüktür diğer anlamda. Zorluklar olmayınca da hayatın tadı çok anlaşılmıyor aslında. İnsanı kamçılayan veya yer yer yıkan zorluklar, ayakların daha sağlam basmasını veya bir şeyleri fark etmesine vesile oluyor.  Onunda...