Özünde Saklı İnsan

Acımasız Vefa İnsanlar bilmiyordu kıymet. Hep almayı öğrenmişlerdi. Bir şey istendiğinde verilen cevap hep aynıydı. "Öffffff" Evet öfff. Bunu iyi biliyorlardı. Belkide en  iyi bildikleri şey buydu. Acımasızlardı. Verilene o kadar çabuk alışıyorlardı ki, bunun sonucu da çabuk tüketiyorlar ve hep yenisini bekliyorlardı. Düşünmüyorlardı hiç. Anlamıyorlar ya da anlamak...

Son Nefes Günler günleri, yıllar yılları kovalayarak geçiyor zaman Dünyanın döngüsünde, yeri geliyor kendini unutuyor insan Bir nefeslik can taşıyan bedende, koşturuyor durmadan Onca yaptığının bir kefen uğruna olduğunun, farkına bile varmadan Her şeyin sonu, alacağın son nefese bakar Yaptığın onca şey, geriden sana el sallar Değdi mi, değmedi mi diye düşünürken Keşkelerin...

Rüya İnsan bazen her şeyin masallardaki gibi olmasını umut ediyor. Gözlerini kapatıp açınca her şey istediği gibi olmuş. Ama gerçeklik buna izin vermiyor.  Ve her zamanki gibi birçok umut masallarda kaybolup gidiyor... Yazan: enpratikkadin

Kalp ve Acı Can acımadan "Kalp" sevmez Sevmek isteyen "Kalp" acı istemez Acı istemeyen "Kalp" kıymet bilmez Cana can veren "Kalbe" söz geçmez  Yazan:   enpratikkadin

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Geçmişe Özlem Zamanın acımadan çekip aldığı, çocukluğumu özledim Annemin haşladığı tavuğu, ekmek arasına koyup keyifle yemeyi özledim Sorumsuzca hata yapıp, annemden babamdan azar işitmeyi özledim Canım acıdığında başımın, dünyanın en büyük sevgisi ile okşanmasını özledim Bütün kötülüklere karşı, koruyucu iki meleğimin yanımda olmasını özledim Çocukluğum bahane, ben,...