Aşkın Sesi

Özde İnsan Hayatın içinde, benim diyerek yaşıyor  Kendini görmüyor, bencilce bekliyor Kapısını çalan kısmet sandığı misafire Düşünmeden, gönül kapısını bile açıyor insan Sevgi, özveri, güven duygusundan uzak Düşünce pınarından bir yudum almaktan ırak Kendine düşkün, ben merkezli  Aklınca, mutlu olduğunu sanıyor insan Akıllı olmak, bakmak, baktığını anlamak Çok söz söylemeden...

Kadın olmak Çocukluğu hatırladığı kadarı ile çok mutlu geçmişti. Kardeşi ile birlikte her çocuk gibi, amaçları sadece oynamak, uyumak ve yemek yemekti. Anne ve babasının yanında her şeyden bir haber büyüdü. Lise dönemlerine gelmişti. Artık her şeyin çok daha iyi farkındaydı. Ergenliğin verdiği asilikte birlikte bazı sıkıntılar yaşıyordu. Bu sıkıntılarını ne zaman annesine...

Gölge Gün doğmaya başlar İnsanlar koşuşturmaya Gün biter İnsanlar evlerine döner Ya ben..  Kalırım yalnızlığımla Birden sokak lambaları yanar Benim için gün bitmeden başlar Sonra o sessiz karanlıktan Arkadaşım tek dostum çıkar O yokluğunun sırlarını  Ben günün sırlarını anlatırım  Zaman akar, koşuşturmalar tekrar başlar Tek sırdaşım gider Kalırım gene yalnızlığımla Beklerim...

Acımasız Vefa İnsanlar bilmiyordu kıymet. Hep almayı öğrenmişlerdi. Bir şey istendiğinde verilen cevap hep aynıydı. "Öffffff" Evet öfff. Bunu iyi biliyorlardı. Belkide en  iyi bildikleri şey buydu. Acımasızlardı. Verilene o kadar çabuk alışıyorlardı ki, bunun sonucu da çabuk tüketiyorlar ve hep yenisini bekliyorlardı. Düşünmüyorlardı hiç. Anlamıyorlar ya da anlamak...

10 Şubat ….. 365 günün en güzeli, en yakışıklısı….. İçimde güller açtı Karşıma sevda çıktı Beni benden aldı Ömrüme ömür kattı Beyazlar içinde en güzel günü yaşattı….. Gözler  yolda umutla bekler.  Ancak ne gelen vardııııır ne de giden. Tam vazgeçecektir  ki umutsuzluğun umudu seslenir ….BEKLE.... İnsan bazen her şeyin masallardaki gibi olmasını umut ediyor. Gözlerini kapatıp...

Sonsuzluğa Davet Ne kadar güzelmiş aslında hayat Ne güzel kokarmış çiçekler Yağmur hiç ıslatmazmış aslında Dertler aslıda nazar boncuğuymuş Seninle geçen zaman ne kısa Sensiz dakikalar ne kadar uzunmuş Ağacın ne çok yeşili Göğün ne çok mavisi Aşkın ne çok hasreti Maşukun ne çok sevgisi varmış Bir güneş ancak güne böyle güzel doğar Bir yağmur ancak toprağa böyle hayat verir...