Aşkın Sesi

Gözlerin Dili Birazdan kapıdan çıkıp gideceksin Ardıma baktığımda, yalnızlığım gülümseyecek bana Gözlerimin içinde saklanan hüzün Damla damla akacak, arkandan bakarak yollara Gene bekleyecek, döner umudu ile tekrara düşerek Bu defa zaman gülümseyecek, beklemenin çaresi yok, gitti gelmez diyerek Umut bu, sözle söz geçmez ki gönle Cihan inlese vazgeçmez, gönlün gözü bekleyişte...

Zamanın Akışı Uyanırsın bir sabah bakarsın ki her şey değişmiş. Ne olmuştur da hiç anlamadan, farkına bile varmadan her şey bu kadar yabancılaşmıştır. Düşünürsün.. Anlam bulmaya çalışırsın. Boş boş etrafına bakarsın. Birden o baktığın etrafta gözüne tanıdık bir şey takılır. Duraklarsın bir anda. İrkilirsin. İlk başta inanmak çok zor gelir, ama...

SEVMEK Sever insan, umarsızca ve çılgınca Düşünmeden sever.. Sevdiğini hep yanında ister Doymadan ona bakmak, Bakıp doyamamak Bu mudur sevmek der Gerçekten ona doyamamak mıdır? Yoksa onun varlığında onun yokluğunu anlamak mıdır? Nasıl olur da bu kadar sever?  Ve nasıl olur da bu kadar sevilir? Açıklayamaz hayatın kendisi gibi Sonuçta sevmekte hayat değil midir? Fazla...

Hayat Uyanmak bazen o kadar zor geliyor ki, bu zorluk peşinde hayatın yükünü taşıyor. Biliyorum ki gözlerimi açtığımda bu yük omuzlarıma gene en ağır şekilde binecek ve beni bir nokta  da pes ettirip galip gelen her zaman ki gibi o olacak... Ya da kazanan ben... Kim bilebilir ki hayat bu sonuçta Ardında neler barındırdığını sadece gözlerimi açınca bilebilirim. Yazan:...

Uyanış Sessizliğe büründü içim yaprakların rengiyle Beklemekteydi gideni gözler yalnızlığın sesinde Sabretmek gerek diyordu kendine, sabretmek gerek Zamanı düşünmeden beklemek Bu gün yere düşen yapraklar Doğuracak zamanı gelince yenilerini Uyuyan iç uyanacak o zaman bahara Beklemenin ardındaki güneş Sessizliği bozacak  Güldürecek sabredenin sararan yüzünü  Hayat yeniden can...

Ömür Gözler  yolda umutla bekler    Ancak ne gelen vardııııır ne de giden.  Tam vazgeçecektir  ki  Umutsuzluğun umudu seslenir         ….BEKLE.... Yazan: enpratikkadin