Zamanın İçinde Son Nefes

Gölge Gün doğmaya başlar İnsanlar koşuşturmaya Gün biter İnsanlar evlerine döner Ya ben..  Kalırım yalnızlığımla Birden sokak lambaları yanar Benim için gün bitmeden başlar Sonra o sessiz karanlıktan Arkadaşım tek dostum çıkar O yokluğunun sırlarını  Ben günün sırlarını anlatırım  Zaman akar, koşuşturmalar tekrar başlar Tek sırdaşım gider Kalırım gene yalnızlığımla Beklerim...

Sevmek güzel şeydir. Sevildiğini bilmek daha güzel. Bekler insan. Sevmeyi de, sevilmeyi de. Ve öyle bir şey olur ki. Kalp sevdi mi dinlemez hiç bir şeyi. Güneş o an daha parlak, bulutlar daha beyaz, ağaçlar daha yeşil görünür. Baktığı her yer aydınlık, dokunduğu her şey mutluluk dolar. Sevgili Sevdiğinin sevdiğini bilince. Kalbin gözü kör, dili lâl olur…  Yazan: enpratikkadin

Sorgusuz yaşamak hayatta Hayatın anlamını sorgular bazen insan. Neden ve niçin der genelde. Bir cevap beklercesine ya da bir mucize umarcasına sorgular. Canı acımıştır o an belli ki. Çıkar bir yol arar. Gözlerinden kiminin yaşlar düşerken, kimisi o yaşlarını içine atar. Akan yaşlara rağmen, yine de bulamaz bir cevap. Nafiledir sorgular. Hem bu ilk defa değildir ki. Kim bilir...

Yağmur Gökyüzünün ardında bekleyen hüzün Gel artık Dök göz yaşlarını Dök ki Senin hüznün güldürsün  Baharı bekleyen kuşları Müjde olsun herkese Aşkın topraktan uyanışı Sevilmeyip sevenler sevilsin Sevip sevilenler birleşsin Aşkını yürekte gizleyenler Senin gözyaşlarınla yüreklensin... Yazan:  enpratikkadin

Geçmişten gelen keşkeler 24 Temmuz 2014, Saat 20:16, Günlerden Perşembe... Gün bitiyor gene, her zamanki gibi. Başladı ve hiç bir şey yapmadan bitiyor. Oysa aklımda o kadar çok şey var ki yapmak istediğim. Düşündüğümde, zamanı yetiremem diye korkuyorum. Ama koca bir 24 saat, hiç bir şey yapmadan geçiriyorum. İtiraf etmek gerekir ise, boşa yaşıyorum.  Hava çok sıcak "insanın...

Yalnızlığımın içinde ben Konuşmama zamanıydı artık. Susmak gerekiyordu. Kırılan kalbin içi acıyor ama diyemiyordu. Anlayanı yoktu. Farklıydı bakışlar, farklıydı bekleyişler. O aslında çok bir şey istemiyordu. Sadece duyulmak istiyor, duyulduğunun belli olmasını bekliyordu. Konuşuyordu yalnızlığının verdiği suskunlukla sürekli. Bazen kendisi bile kızıyordu kendine, sus artık...