SEVGİLİYE ÖZLEM

Özde İnsan Hayatın içinde, benim diyerek yaşıyor  Kendini görmüyor, bencilce bekliyor Kapısını çalan kısmet sandığı misafire Düşünmeden, gönül kapısını bile açıyor insan Sevgi, özveri, güven duygusundan uzak Düşünce pınarından bir yudum almaktan ırak Kendine düşkün, ben merkezli  Aklınca, mutlu olduğunu sanıyor insan Akıllı olmak, bakmak, baktığını anlamak Çok söz söylemeden...

Sessizliğin sesidir susmak Gözlerimi açıyorum, etrafıma bakıyorum. Kim var diye merak içerisinde usulca sesleniyorum. Kimse var mı? Beni duyan, gören... Ses yok. Yalnızım diyorum gene, her zamanki gibi yalnız. Neden diyorum sonra. Neden hep yalnızım ya da yalnız hissediyorum. Nerede yanlış yapıyorum. Ben miyim yanlış olan diyorum. Düşünmek buna çözüm olur mu? Elbette olmaz....

Su Damlası Minik bir bedenin ötüşüne Koca çınarın yeşermesine Toprağın uykudan uyanışına Yanmış yüreklerin ferahlamasına Bir su damlasıydı hayat veren Bulutların göz yaşlarına Dağların haykırışlarına Denizlerin çırpınışlarına Bir su damlasıydı hayat veren Taşın şekillenmesine Duvarların örülmesine İnsanın yaşamasına Bir su damlasıydı hayat veren Yazan: enpratikkadin

Yalnızlığın içinde kaybolmuş bir insan. Baharın müjdecisi leylekleri bekliyor gözleri havada. İçindeki çocuğu uyandırıp, yalnızlığına arkadaş yapmak için. Zaman hızla akıyor ve o bunu her defasında bıkmadan tekrarlıyor. Belkide farkında olmadan tekrara düşüyor her şeyden bi haber. Neden bahar uyandırıyor her şeyi, neden diğer zamanlar hep uykuda hayat. Buna ayak uydurmak...

Bir fincan çayımı aldım ve oturdum her zamanki köşeme. Yapılacak olan çok şey vardı. Ama yok buruktum işte. Ne yapabilirim ki?  Sevdanın Dansı Düşmüştü akla bir kere Geleni geri göndermek ne çare Mıh gibi kazınmıştı içlere Dur yüreğim dur diyorum Sen çarptıkça ben üzülüyorum Bozma bu güzel günün ahengini Giden elbet gelir diyorum Yazan: enpratikkadin

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...